Οκτακόσια χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός μας ο προφήτης Ησαΐας είχε δει την όμορφη και μυσταγωγική σκηνή της γεννήσεως του αναμενόμενου Λυτρωτή μας. Και μέσα σ' αύτη την ατμόσφαιρα του μεγαλείου και της ταπεινώσεως που δημιουργεί η σκηνή αυτή είδε να ενώνεται ο ουρανός με τη γη στο πρόσωπο του Εμμανουήλ, που σημαίνει «μεθ' ήμών ο θεός».[1] Τα χαρμόσυνα αγγελικά μηνύματα και οι ύμνοι δόνησαν την ατμόσφαιρα, η φάτνη πλημύρισε από φως, οι βοσκοί έσκυψαν ευλαβικά μπροστά στο Χριστό. Αργότερα οι επίσημοι και σοφοί της Ανατολής, για να προσκυνήσουν τον Βασιλιά του κόσμου και δύο χιλιάδες δεκατέσσερα χρόνια τώρα όλοι εμείς αντικρίζουμε  την ίδια σκηνή.

Εορτή των Χριστουγέννων, εορτή του συγκλονιστικότερου μυστηρίου της σαρκώσεως του Θείου Λόγου, πάλι φέτος εμπρός στην ευφρόσυνη. Αν συμπυκνώσουμε σε μια μόνο λέξη το γεγονός της έλευσης του Χριστού στη γη, θα το ορίζαμε με μία λέξη και αυτή θα ήταν αυτή που μας λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστί μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός»[2]  Ο Μωσαϊκός Νόμος όριζε πως ο Θεός είναι ενώπιών σας. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε ο Κύριος ήρθε για να αποκαλύψει το ασύλληπτο, ο Θεός δεν στέκεται μόνον επάνω σας, ούτε  απλώς ενώπιον σας, «ιδού» έρχεται να μείνει μαζί σας. Έρχεται να γίνει ένα με την ανθρωπότητα, να τον λυτρώσει και να τον συνδέσει με τον Θεό.[3] 

Λένε μερικοί, ότι ο Κύριος ήλθε στη γη, για να μας αποκαλύψει το θέλημα του Θεού. Είναι εν μέρει ορθό αλλά δεν είναι όμως μόνον αυτό ολόκληρο το έργο της σωτηρίας. Ο Χριστός δεν ήλθε ως ένας απλός επισκέπτης, για να μας δει, να μας δώσει συμβουλές και στη συνέχεια να φύγει. Δεν ήρθε ούτε σαν ένας άγγελος η προφήτης, για να μας αποκαλύψει την βουλή, τον νόμο τού Θεού και πάλι να φύγει.[4]

Ήρθε για να μείνει μαζί μας, όχι ως ένας υψηλά καλεσμένος  αλλά για να γίνει ένα με μας. …καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν…[5] Ήρθε και θέλησε να είναι στην πλήρη έννοια των λέξεων ένας από μας, όμοιος με μας, «πλην της αμαρτίας», ένας που να ανήκει πραγματικά στην δική μας ανθρώπινη οικογένεια, με μια πραγματική γέννηση από την Παναγία μας την  Παρθένο Μαρία.[6]

Ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει τη διαβεβαίωση, ότι  ο Θεός είναι «…μεθ' ημών», έτσι αρχίζουν τα ιερά Ευαγγέλια να ομιλούν για τον Χριστό και ολοκληρώνουν με αυτήν ότι «καί ἰδού ἔγω μεθ' ἠμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»[7] , με αυτές τις λέξεις καταλήγουν όταν αναφέρονται στο πρόσωπο του Χριστού. Η παραπάνω φράση περικλείει  και αποκαλύπτει όλο το νόημα του μυστηρίου του Χριστού. Πόσοι όμως από εμάς δυστυχώς  αισθανόμαστε την παρουσία του Χριστού ανάμεσά μας. Πόσοι από εμάς ξεχνάμε την έννοια και το νόημα της λέξεως ‘‘Εμμανουήλ’’. 

Σκεπτόμαστε έναν Χριστό σαν ένα μακρινό πρόσωπο, σαν ένα πρόσωπο που απλά έμεινε χαραγμένο στην ιστορία. Πιστεύουμε μάλλον σε έναν απόντα και όχι παρόντα Ιησού. Είναι όμως όντως έτσι; Δεν είναι ευτυχώς καθόλου έτσι, ο Εμμανουήλ, παραμένει μαζί μας σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Ο Χριστός μας εξακολουθεί να βαδίζει στους δρόμους μας, στις σκάλες των σπιτιών μας, να προσπερνά τα κατώφλια των φτωχικών μας, να παραστέκεται στο κρεβάτι της αρρώστιας μας, να ακούει στοργικά τους μυστικούς παλμούς της καρδίας μας.

Σήμερα ο Χριστός είναι μαζί μας. Το δηλώνει το ίδιο το όνομά Του, ‘‘Εμμανουήλ’’ δηλ. είναι μαζί μας ο Θεός. Τα φετινά Χριστούγεννα ο Κύριος γεννάται και έρχεται ανάμεσά μας. Ας τρέξουμε λοιπόν να του προσφέρουμε ως δώρο την πτωχή καρδιά μας.   Να πάμε όλοι μας προς Αυτόν! Μας καλούν οι Άγγελοι, οι Ποιμένες και οι Μάγοι. Είναι ημέρα της μεγάλης αγάπης και της τελείας συγγνώμης. Ας πάμε προς τον Λυτρωτή μας. Ψάλλουν οι ουρανοί, αντιλαλεί η γη, το βεβαιώνει και σκιρτά κάθε αγνή ψυχή!

Αυτή η εορτή ένωσε τον ουρανό με την γη. Έφερε τον Θεό ανάμεσά μας. Έδιωξε την κατάρα της Εύας και έφερε την ευλογία η Παρθένος Μαρία. Όλοι εμείς, ας γίνουμε παιδιά και ως πτωχοί διαβάτες της ζωής αυτής, ας ακούσουμε την πρόσκληση και να πάμε κοντά Του, για να πάρουμε την συγχώρηση, για να βρούμε την χαρά και την παρηγοριά, να νοιώσουμε στην ψυχή μας την γαλήνη και να εξασφαλίσουμε με τους άλλους ανθρώπους την ειρήνη. Όλοι μας αγαπάμε τα μικρά αθώα παιδιά. Αν τα αγαπάμε έτσι αυθόρμητα, σημαίνει ότι πραγματικά αξίζουν την αγάπη μας και πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα την αθωότητα τους. Αυτά λοιπόν τα μικρά παιδιά πρέπει να έχουμε μπροστά μας ως παράδειγμα σ’ όλη μας τη ζωή. Ας γίνουμε όλοι παιδιά και αυτά τα Χριστούγεννα που έρχονται ας πούμε ναι Κύριε, ερχόμεθα κοντά Σου, γιατί και Συ ήλθες κοντά μας!

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους σας!!!

Σβεντζούρης Π. Κωνσταντίνος

Πτυχιούχος Προγράμματος Ιερατικών Σπουδών

Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης

[1] Καντιώτου Αυγουστίνου, Σταγόνες από το ύδωρ το ζων, Ορθόδοξος Ιεραποστολική Αδελφότης, «Ο Σταυρός», Αθήνα 2001⁴, σ. 263.

[2] Ματθ. 1,24.

[3] Παχυγιαννάκη Ευαγγέλου (Πρωτ/ρου), Κυριακάτικες Σκέψεις, εκδ. Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Αγίου Νικολάου Κρήτης, Ηράκλειο Κρήτης 1998, σ. 186.

[4] Ζωγράφου Παρασκευά (Ιερέως), Κηρύγματα αληθείας και ζωής, εκδ. Ι..Ν. Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη1980, σ. 247.

[5] Ιωάνν. 1, 14.

[6] Κοντάκη Χριστοφόρου, Καθηγητή, Αι προϋποθέσεις και η τελείωσις του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου, Θεσσαλονίκη 2003, σ. 65 – 66.

[7] Ματθ. 28, 20.