''Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον''.

Επί του Σταυρού κρέμαται ο Χριστός, κρέμαται ο Μεσσίας και λυτρωτής του κόσμου. Καί όμως κάποιοι έχουν εντελώς διαφορετικά ενδιαφέροντα. Μοιράζουν τα ιμάτια του Ιησού, ακριβώς όπως αιώνες πριν από τη Σταύρωση το είχε προείπει ο προφήτης «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον».

Δεν είναι όμως μόνο τα ιμάτια του Ιησού που μερίζονται στη σκιά του Σταυρού Του. Μαζί με αυτά μερίζεται και ολόκληρη η ανθρωπότης, όσοι ζούν και όσοι πρόκειται να ζήσουν. Μερίζεται ανάλογα με τη θέση που παίρνει ο καθένας έναντι του Σταυρού και του Εσταυρωμένου. Τα πρόσωπα που βρίσκονται στον λόφο του Γολγοθά είναι γνωστά: Είναι οι δύο συσταυρωθέντες ληστές. Ο ένας εμπαίζει και υβρίζει, κοροιδεύει και ειρωνεύεται. Ο άλλος ζητά την άφεση, ζητά τη συγχώρηση, ζητά από τον Χριστό να τον θυμηθεί στη βασιλεία Του. Πόσο διαφορετικοί είναι οι δύο ληστές! Ξεκινούν από την ίδια αφετηρία αλλά έχουν τόσο διαφορετικό τέλος! Ο ένας εκτός από την ανθρώπινη κατάκριση και καταδίκη γνωρίζει και την κατάκριση και την καταδίκη του Θεού. Όχι γιατί ο Θεός δεν ήθελε να τον σώσει, το αντίθετο μάλιστα, αφού του έδωσε μία μοναδική ευκαιρία μετανοίας με τη σταύρωσή του δίπλα στον Χριστό· αφού του έδωσε μία μοναδική ευκαιρία μετανοίας με το παράδειγμα του συσταυρουμένου ληστού.

Αλλά αυτός αδιαφόρησε, αρνήθηκε την ευκαιρία, συνέχισε να παραμένει δέσμιος της αμαρτίας, αιχμάλωτος του κακού, αρνητής του Χριστού. Αντίθετα, ο άλλος ληστής αναγνωρίζει τη θεότητα του Ιησού· μετανοεί για τις αμαρτίες του και ζητά τη συγχώρηση. Καί δεν λαμβάνει μόνο την άφεση, αλλά αξιώνεται να γίνει ο πρώτος πολίτης της βασιλείας Του. Καί εάν δεξιά και αριστερά του Σταυρού μερίζονται τα πρόσωπα των δύο ληστών, κάτω από τον Σταυρό μερίζονται δύο ομάδες προσώπων. Η μία ομάδα είναι αυτή των Ρωμαίων στρατιωτών που παρακολουθούν το γεγονός της σταυρώσεως του Θεανθρώπου ως μία τυπική επαγγελματική υποχρέωση και βάζουν κλήρο «τις τι άρει» από τα ρούχα του εσταυρωμένου Ιησού.
Η άλλη είναι η ομάδα των οικείων του Χριστού. Η Παναγία και ο ηγαπημένος του μαθητής, ο Ιωάννης, και πιο εκεί οι πιστές μαθήτριες, «γυναίκες τινες αι συνακολουθήσασαι», παρακολουθούν με εντελώς διαφορετικά συναισθήματα την εξέλιξη των γεγονότων και θρηνούν για τον αγαπημένο τους διδάσκαλο. Καί οι δύο ομάδες βλέπουν τον Εσταυρωμένο, αλλά αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο. Καί οι δύο ομάδες θα δούν την Ανάσταση, αλλά η πρώτη δεν θα αντιληφθεί τίποτε. Οι ρωμαίοι στρατιώτες που φρουρούν τον τάφο, για να μην κλέψει κανείς το σώμα του Ιησού, δεν θα Τον δούν να εξέρχεται αναστημένος, γιατί τα μάτια τους είναι τυφλωμένα από την ύλη και το συμφέρον, τυφλωμένα από τον εγωισμό και τη φιλαυτία. Η δεύτερη ομάδα, η Παναγία, ο Ιωάννης και οι γυναίκες θα Τον δούν αναστημένο στον κήπο του Ιωσήφ, θα Τον δούν και θα ακούσουν το «χαίρε», θα Τον δούν και θα γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του.

Από τότε και μέχρι σήμερα οι άνθρωποι επιλέγουν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους τη θέση τους σε σχέση με τον Σταυρό και τον Εσταυρωμένο Θεάνθρωπο. Άλλοι αδιαφορούν, άλλοι επιδιώκουν να κερδίσουν από αυτή την πραγματικότητα, άλλοι συκοφαντούν, άλλοι ειρωνεύονται και άλλοι συμπάσχουν, μετανοούν και αξιώνονται της αφέσεως και της απολυτρώσεως, αξιώνονται της αναστάσεως.
 

Ενώπιον του Σταυρού και εμείς, αδελφοί μου, σήμερα καλούμεθα να εκτιμήσουμε τη μέχρι τώρα στάση μας. Καλούμεθα να συνειδητοποιήσουμε σε ποιά από τις τέσσερις ομάδες ανήκουμε. Κανείς μας δεν θέλει, ασφαλώς, να μείνει στον Σταυρό και να μη δεί την Ανάσταση. Κανείς μας δεν θέλει να ανήκει στους αρνητές ή σε αυτούς που αδιαφορούν για τον Εσταυρωμένο. Γι᾽ αυτό ας σπεύσουμε να λάβουμε τη σωστή θέση και ας παρακαλέσουμε τον δι᾽ ημάς Σταυρωθέντα Κύριο να μας αξιώσει να συσταυρωθούμε μαζί του για να αξιωθούμε και της χαράς της Αναστάσεώς Του.

Πηγή: Ι.Μ.Β