Προσήλθαμε στην Παναγία μας με την ελπίδα και την βεβαιότητα ότι θα μας γεμίσει με την δρόσο του Ουρανού, την δρόσο του Αγίου Πνεύματος, το οποίο την κατέστησε Κεχαριτωμένη και Μακαριζομένη από όλες τις γενεές των ανθρώπων. Η Παναγία μας είναι Εκείνη η οποία έφερε στον κόσμο τη χάρη. Και τι υπήρχε πρίν από τη χάρη; Υπήρχε ο Νόμος. Σκληρός, απαιτητικός, αδυσώπητος. Ο Νόμος καθιστούσε τους ανθρώπους παραβάτες και ενόχους.

Αλλά και στην καλύτερη ακόμη περίπτωση που οι άνθρωποι με ευλάβεια τον τηρούσαν, ο Νόμος τους ανεδείκνυε απλώς δικαίους όχι όμως και κληρονόμους της Ουρανίου  Βασιλείας  και μετόχους της αιωνίου ζωής. Με την έλευση της Παναγίας μας «Παρήλθεν η σκιά του Νόμου» και ήλθε η Χάρις. Αυτή Χάρις φάνηκε ακόμα από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης σαν πρωτύπωση και προαναγγελία των μεγάλων και σωτηρειωδών γεγονότων της Καινής Διαθήκης. Όταν εκλήθη ο Μωυσής από τον Θεό στο Προφητικό αξίωμα είδε ένα όραμα συγκλονιστικό. Είδε μια Βάτο να καίγεται, να φλέγεται αλλά να μην καταστρέφεται. Και άκουσε την φωνή του Θεού που του είπε :«Λύσε τον ιμάντα  των υποδημάτων σου. Βγάλε τα υποδήματα σου. Βγάλε τα παπούτσια σου γιατί ο τόπος στον οποίο στάθηκες  είναι γη Αγία» και αυτή η Βάτος η άφλεκτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προεικόνιση της Παναγίας μας η Οποία εγγένησε τον Υιόν του Θεού και έμεινε άφθορος πρίν από τον τόκο Παρθένος, κατά τον τόκο Παρθένος και μετά τον Τόκο Παρθένος. Αειπάρθενος. Εισάγουσα στον κόσμο την χάρη που αναγεννά  και αναπλάθει όλο το σύμπαν και τον κάθε άνθρωπο.

Ο άνθρωπος δεν σωζόταν από τον Νόμο. Μας το λέγει ξεκάθαρα ο Απόστολος Παύλος:« Ου δικαιωθήσεται  εξ έργων Νόμου πάσα σάρξ». Χρειαζόταν ανάπλαση ο κόσμος. Χρειαζόταν αναγέννηση ο άνθρωπος. Και αυτήν την αναγέννηση την προσέφερε ο Υιός του ανθρώπου. Ο Οποίος δεν έπαυσε ποτέ να είναι Υιός του Θεού, ο Μονογενής μάλιστα, ο Ιησούς Χριστός ο Αληθινός Θεός μας. Αυτός προσέλαβε εκ των Παρθενικών και  Αγνών Αιμάτων της Παναγίας μας την ανθρώπινη φύση και την διαφύλαξε την Παναγία Άφθορον και την κατέστησε «Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός». Εκείνος με το έργο του, με την Χάρη του και κυρίως με τον Σταυρό Του, και το Αίμα Του και τον θάνατό Του, μας εξηγόρασε «εκ της κατάρας του Νόμου»  και μας εχάρισε την ελευθερία των τέκνων του Θεού.

Μας έδωσε Χάρη. Ενω είμαστε καταδικασμένοι στον αιώνιο θάνατο ο Χριστός ήλθε και πήρε επάνω του όλες τις αμαρτίες, όλες μας τις ενοχές, πήρε επάνω του όλο το βάρος της ανθρωπότητος και μας εχάρησε Ζωή Άληκτη χωρίς ημερομηνία λήξεως, Αθανασία και Αιωνιότητα. Και αυτήν την Αθανασία και την αιωνιότητα την γεύεται η Παναγία μας η Οποία εκοιμήθη. Εορτάζουμε την Κοίμηση της  μετάσταση Της  στους Ουρανούς. Ο Χριστός κατέβηκε και πήρε  την ψυχή της Παναγίας και εικονίζεται στην Εικόνα της Κοιμήσεως να κρατά ένα βρέφος στα χέρια Του. Αυτό το βρέφος είναι ο συμβολισμός της ψυχής, του πνεύματος της Παναγίας. Αλλ’ όμως όταν άνοιξαν εν συνεχεία οι μαθητές τον Τάφο για να προσκυνήσει ο καθηστερημένα ελθών για την Ταφή και την Εξόδιο Ακολουθία, Απόστολος Θωμάς βρήκαν μόνον ενδύματα, βρήκαν μόνο το Μαφόριο Της ενώ το Σώμα της απουσίαζε.  Μετέστη εις τους Ουρανούς. Και είναι η Παναγία η πρώτη που έζησε  την Ανάσταση η οποία αναμένει όλους εμάς τους ανθρώπους κατά την Δευτέρα Παρουσία. Έτσι δεν την έφθειρε την Παναγία μας ο θάνατος.  Δεν την άγγιξε η σήψις και η φθορά.  «Μετέστη προς την ζωήν Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής». Δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί υπό τη  φθοράν και υπό της φθοράς Εκείνη που εγέννησε στον κόσμο την Ζωή. Γι αυτό είναι η Κεχαριτωμένη. Γιατί έφερε σε όλους μας την Χάρη. Και η Χαρις δεν εξαρτάται από  την αξία Εκείνου που την λαμβάνει γιατί απλούστατα βρίσκεται σε κατάσταση απαξίας ως ένοχος και καταδικασμένος. Εξαρτάται όμως και δείχνει την μεγαλοσύνη Εκείνου ο οποίος την παρέχει. Και ελθούσης της Χάριτος τι έγινε; Έπαυσε να υπάρχει ο Νόμος; Έπαυσε να υπάρχει ο Δεκάλογος; Να υπάρχουν οι Εντολές του Θεού;  Όχι. Λέγει ο Απόστολος Παύλος: Τι θα κάνουμε; Θα καταργήσουμε τον Νόμον;  Όχι. Ούτε ο Χριστός ήλθε να καταργήσει τον Νόμον  και  τους Προφήτας αλλά ήλθε να τους πληρώσει ήλθε να τους τελειοποιήσει. Και ο Απόστολος Παύλος λέγει:  Όχι!« Νόμον ιστώμεν». Θα κρατήσουμε τον Νόμο.

Θα κρατήσουμε τις Εντολές με μία διάφορά ότι τώρα δεν θα τις εφαρμόζουμε γιατί τις φοβόμαστε, γιατί τρέμουμε την κόλαση, αλλά θα τις εφαρμόζουμε γιατί έχουμε φιλότιμο απέναντι σ’ Εκείνον που μας έσωσε και τηρούμε το θέλημα Του και έχουμε μέσα στην καρδιά μας αγάπη και επιθυμούμε να είμαστε μαζί με τον Σωτήρα μας, τον Χριστό και είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε ότι μας ζητήσει και να αρνηθούμε ότι δεν του αρέσει. Αυτήν λοιπόν την Χάρη την νοιώθουμε όλοι εμείς που είμαστε τα μέλη της Εκκλσίας. Αυτή η Χάρις κατέρχεται ως υετός σαν την βροχή στην διψασμένη γη. Κατέρχεται σαν δρόσος  επάνω στους ανθρώπους οι οποίοι  έχουν κουρασθεί , και έχουν λιποψυχήσει και έχουν ταλαιπωρηθεί  κυρίως από τον καύσωνα της αμαρτίας και της αποστασίας από το θέλημα του Θεού.

Είναι ανάγκη να θυμόμαστε την ευεργεσία του Θεού και να έχουμε φιλότιμο απέναντι στον Θεό και απέναντι στους συνανθρώπους μας και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Να μην κυλιούμε τον εαυτό μας μέσα στην λάσπη της αμαρτίας, να μην επιθυμούμε την ελευθερία που έχει το σκουλήκι να σέρνεται  μες την λάσπη, αλλά να λαχταρούμε και να ποθούμε την ελευθερία που έχει ο αετός που σχίζει τους αιθέρες ελεύθερος, αυτήν την ελευθερία πρέπει να έχουμε. Και πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί όλοι μας.

Οι άνθρωποι συχνά μας προδίδουν. Ακόμα και εκείνοι στους οποίους δεν χαλάσαμε ποτέ χατίρι,  πολλές φορές δεν υπολογίζουν τις θυσίες μας και μας προδίδουν και μας πικραίνουν με την στάση τους. Ο Θεός είναι ο μόνιμος και αναντικατάστατος υπερασπιστής των ανθρώπων και πρέπει να φροντίσουμε να τα έχουμε καλά με Κείνον.  Όταν τάχεις καλά με τον Θεό μη φοβάσε τίποτα. Όλος ο κόσμος να ναι εναντίον σου εσύ θα μείνεις όρθιος. Αν δεν τάχεις καλά με τον Θεό και τον προκαλείς με την αναισθησία σου την πνευματική και με την αμετανοησία σου, όλος ο κόσμος να είναι μαζί σου θα είσαι ανίσχυρος, θα φοβάσαι την σκιά σου και θα τρέμεις σαν το φύλο του δένδρου.

Να έχουμε στην καρδιά μας την Χάρη με την οποία μας ευεργέτησε ο Χριστός μας, να τιμούμε την Παναγία μας, την Κεχαριτωμένη, την Δέσποινα μας, την Μητέρα μας και να φροντίζουμε  να σκεπτόμαστε, να μιλούμε, να σχεδιάζουμε  ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι ως μέλη της Εκκλησίας ως φιλότιμα και όχι αφιλότιμα παιδιά του Θεού.

Η Χάρις της Παναγίας μας να δροσίζει τις καρδιές όλων μας. Να μας φωτίζει και να μας εμπνεύσει ώστε να σκεφθούμε και να προγραμματίζουμε ότι σεμνό, ότι καλό, ότι δίκαιο, ότι αληθινά ελεύθερο, ότι αληθινά Πολιτισμένο. Για το καλό του κόσμου και την σωτηρία όλων μας.

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία

του Σεβ.Μητροπολίτου

Χαλκίδος κ.Χρυσοστόμου.