Στην ζωή μας έχουμε δυσκολίες που προκύπτουν είτε από τις ανθρώπινες σχέσεις είτε από εξωτερικές περιστάσεις που μας βάζουν εμπόδια στο να χαρούμε την ζωή. Η θλίψη καραδοκεί για όλους μας. Στην πρώτη στιγμή αδυναμίας καταλαμβάνει την ψυχή μας και την οδηγεί πολλές φορές στην απόγνωση. Καταφύγιο ψυχής σε αυτές τις δύσκολες και δυσβάστακτες καταστάσεις είναι η προσευχή. Από την μοναχική-ασκητική εμπειρία της Εκκλησίας μας έχει παραδοθεί να λέμε συνεχώς με το νου και την καρδιά την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με».

Ο Αυτοματισμός όμως της εποχής, μας έχει εθίσει να αναμένουμε εγωιστικά γρήγορα αποτελέσματα και να ανυπομονούμε για την λύση του κάθε μας προβλήματος χωρίς να υπομένουμε, οπότε όταν η Πρόνοια και η Οικονομία του Θεού δεν ενεργεί να μας καταβάλει νέα θλίψη, στεναχώρια, να νιώθουμε εγκαταλελειμμένοι από τον Θεό. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν είναι αλήθεια και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας και να αμαρτάνουμε γιατί η υπομονή στις θλίψεις και τις δυσκολίες δοκιμάζουν την πίστη μας στο Θεό.

Ίσως όμως να έχουμε παρεξηγήσει το νόημα και τον σκοπό της προσευχής. Η προσευχή δεν είναι κάτι μαγικό ώστε να εξαφανίζει από τις ζωές μας τις δυσκολίες. Η προσευχή είναι η γλώσσα της ψυχής μας για να επικοινωνεί με τον Θεό. Προϋποθέτει πίστη, μετάνοια, καθαρή καρδιά, ολοκληρωτικό δόσιμο στο ιερό αυτό έργο. Η προσευχή είναι η προσωπική μας πρόσκληση προς το Θεό ότι πράγματι τον θέλουμε στην ζωή μας. Βλέποντας ο Θεός τον πόθο για την θεϊκή παρουσία στην ζωή μας, ευλογεί ,όχι εξαφανίζοντας τις δυσκολίες, αλλά για να σταθούμε όρθιοι σε κάθε δύσκολη περίσταση.

«Λέμε το Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με για να μην μας καταλάβει θλίψη στην δύσκολη κατάσταση και για να έλθει στην ζωή μας η χαρά του Χριστού ώστε να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε μας συμβεί» Με αυτά τα λόγια μας δίδαξε μέσα από την βιωματική και ασκητική του εμπειρία για το νόημα και τον σκοπό της Ευχής ο Γέροντας Μακάριος, Ηγούμενος στην Σκήτη του Αγίου Χαραλάμπους στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους φιλοξενούμενος την εβδομάδα που μας πέρασε από την ενορία μας.

Αυτά τα πολύτιμα λόγια διδαχής μας βοηθούν να δούμε πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις γύρω μας με μια άλλη οπτική πέρα από κοσμικά κριτήρια. Η προσευχή πρέπει να είναι στην ζωή μας αδιάλειπτη, να έχουμε διάθεση μετανοίας και συναίσθηση ότι είμαστε αμαρτωλοί. Να είναι προσωπική αλλά να μην λησμονούμε να συμπροσευχόμαστε στην λατρευτική μας κοινότητα με τους εν Χριστώ αδελφούς μας στην ενορία μας, να συμμετέχουμε ενεργά στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Να εξομολογούμαστε τακτικά, να Μεταλαμβάνουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Έτσι θα δώσουμε στον εαυτό μας αληθινή χαρά που θα πηγάζει από την παρουσία του Θεού στην ζωή μας.

Δημήτριος Τζαφέρης

Θεολόγος-Λαμπαδάριος