Αδοκίμαστος, απείραστος άνθρωπος είναι σαν ένα καραβάκι που δεν ξέρεις ακόμη αν μπορεί να πλεύσει.

Ας μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, εφόσον δεν είμαστε δοκιμασμένοι. Θα δοκιμαστούμε με πειρασμούς από τους συντρόφους μας, από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, από την σκληρότητα της ζωής και από την μοχθηρία των ανθρώπων. Εάν δεν ξεπεράσουμε την κακία και την αντίδραση, την συκοφαντία και τον πόνο που μας προκαλούν οι άλλοι, εάν δεν δοκιμάσουμε την θλίψη, τότε δεν είμαστε κάν στην αρχή της πνευματικής πορείας. Πρέπει να τα δοκιμάσουμε αυτά, για να έχουμε κάποια εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
....Ο αδοκίμαστος άνθρωπος μπορεί να βρεθεί μπροστά στον πονηρό και να νομίζει πως είναι ο Χριστός. Θα του πουν κάτι και θα το πιστέψει, γιατί δεν έχει εμπειρία. Θα πέσει στην άγνοια, στην αμάθεια, στην κατηγορία, στον πόνο, στη θλίψη, στην απογοήτευση, από την παντελή απειρία του.