Εβδομήντα ὁκτώ ὁλόκληρα χρόνια πέρασαν ἀπό τήν ἱστορική ἐκείνη ἡμέρα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, κατά τήν ὁποία ὁ ἐν Ἀθήναις Ἰταλός πρέσβυς Ἐμμανοέλλε Γκράτσι ἐπέδωσε στόν Ἕλληνα Πρωθυπουργό Ἰωάννη Μεταξά τό ἰταμό ἐκείνο τελεσίγραφο, ζητώντας οὐσιαστικά τήν ἀμαχητί παράδοση τῆς Πατρίδος μας στίς φασιστικές ὀρδές τοῦ Μπενίτο Μουσσολίνι. Ὁ Ἑλληνικός Λαός, ὡσάν ἕνας ἄνθρωπος, ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς ἐτάχθη μέ πρωτοφανή ἐνθουσιαμό ὑπό τάς Σημαίας γιά τήν σωτηρία τῆς κινδυνευούσης Πατρίδος, πού εἶναι ὁ ὑπέρτατος νόμος, καί ἀντιμετώπισε μέ ἀποφασιστικότητα καί ὁμοψυχία τήν ἀπρόκλητη Ἰταλική ἐπίθεση.

Ἡ 28η Ὀκτωβρίου καί οἱ Ἕλληνες τοῦ 1940 μέ τίς περηφανεῖς νίκες τοῦ στρατοῦ μας, πού συντελέσθηκαν χάρις στήν βοήθεια καί τήν ἐνεργό συμπαράσταση τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τῆς Παναγίας μας, ἄνοιξαν, κατά κοινή ὁμολογία τῶν συμμάχων μας, τόν δρόμο τῆς νίκης καί τῆς Ἐλευθερίας γιά τήν Εὐρώπη καί τόν κόσμο, πού ζοῦσαν ὑπό τήν ἀπειλή τῶν σιδηροφράκτων Γερμανικῶν στρατιῶν. Τό ἀποφασιστικό “ΟΧΙ” τῶν Ἑλλήνων, ἐστηρίχθη στήν ἀδάμαστη Ἑλληνική ψυχή, πού ἀνέκαθεν ἀγωνίζεται γιά τά ἀθάνατα Ἑλληνοχριστιανικά μας ἰδανικά. Ὁ Ἀγώνας τοῦ 1940-1941 ἦταν ἄνισος, διότι ἡ Ἰταλία διέθετε ὑπέρτερο στρατό κατά πολύ, μέ ἄφθονο καί σύγχρονο γιά τήν ἐποχή ἐκείνη ὁπλισμό, μηχανοκίνητα μέσα καί πολλά ἀεροπλάνα. Παρά ταῦτα, ὅμως, ἡ Ἑλλάς πλεονεκτοῦσε, διότι πολεμοῦσε μέ ὑψηλό ψυχικό φρόνημα, ἀνδρεία καί ἡρωϊσμό καί εἶχε καί ἀκράδαντη πίστη στόν Θεό. Ὁ μικρός λαός μας, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, κατενίκησε καί κατετρόπωσε τίς πανίσχυρες καί θεωρούμενες ὡς “ἀήττητες” Ἰταλικές Δυνάμεις.

Τοῦτο κατέστη δυνατόν, πρωτίστως, χάρις στήν θερμουργό καί ζώσα χριστιανική πίστη τῶν Ἑλλήνων, τήν ὁποία ἐξεδήλωσαν οὗτοι μέ κάθε μέσον, τόσον στό Μέτωπο, ὅσον καί στά μετόπισθεν. Αὐτήν τήν ζῶσαν πίστιν πρέπει νά τήν ξανααποκτήσουμε καί νά τή διατηρήσουμε ἀναλλοίωτη καί σήμερα. Νά καθικετεύσουμε ἀπό τά μύχια τῆς καρδιᾶς μας τόν Παντεπόπτη Κύριο τῆς Δυνάμεως καί τῆς Δικαισύνης, ἐπικαλούμενοι τήν πρός Αὐτόν ἱκεσίαν καί τίς πρεσβείες τῆς Παναγίας Μητρός Του, νά κάμη καί πάλιν τό θαῦμα Του καί νά σώση τό περιούσιον Ἑλληνικό μας Ἔθνος ἀπό τούς μυρίους κινδύνους πού καί πάλιν τό ἀπειλοῦν.

Τοῦ Κωνσταντίνου Β. Χιώλου