«Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ὀρθρίζει γὰρ τὸ πνεῦμά μου, πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ναὸν φέρον τοῦ σώματος, ὅλον ἐσπιλωμένον, ἀλλ´ ὡς οἰκτίρμων κάθαρον, εὐσπλάγχνῳ σου ἐλέει».

Με αυτόν τον ύμνο της ορθρινής ακολουθίας της πρώτης Κυριακής του Τριωδίου να σηματοδοτεί την έναρξη της πιο κατανυκτικής περιόδου της Εκκλησίας μας, αυτής του Τριωδίου, καλούμαστε όλοι οι Χριστιανοί να ξαναδούμε την πνευματική κατάσταση μας, δηλαδή αν είμαστε σε αληθινή κοινωνία με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας, να προβληματιστούμε αν ζούμε στη Χάρη του Θεού, να αναρωτηθούμε με ειλικρίνεια για την άσχημη και σκοτεινή επίδραση που έχει στη ζωή μας η αμαρτία.

Είναι περίοδος που η Αγία μας Εκκλησίας μας καλεί σε προσωπική ανασκόπηση ώστε ο εαυτός μας που είναι ποίημα ως «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού» να εγερθεί από τον βούρκο που μας ρίχνει η αμαρτία και να τρέξουμε στην αγκαλιά του Θεού. Σύμφωνα με την ερμηνεία που μας άφησε παρακαταθήκη στις Επιστολές του ο Απόστολος Παύλος τα σώματα των βαπτισμένων χριστιανών είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος. Άραγε έχουμε συνείδηση αυτής της μεγάλης δωρεάς που μας έχει κάνει ο Θεός;

Εδώ έρχεται το παράδειγμα του μετανοημένου τελώνη της παραβολής και να κλάψουμε για τις αμαρτίες μας. Διότι η κοινωνία με τον Θεό δεν είναι αποτέλεσμα των καλών έργων που κάνουμε πολλές φορές υποκριτικά και συμφεροντολογικά για να φανούμε αρεστοί όπως ο Φαρισαίος της Παραβολής. Ο Θεός ζητά την καρδιά μας να αφεθεί με απλότητα και ταπείνωση στη Χάρη και το Έλεός του διότι αυτός είναι ο χορηγός της ζωής.

Γι’ αυτό αδιάλειπτα στα χείλη μας, στην προσευχή μας, την περίοδο του Τριωδίου αλλά και όλο τον χρόνο της ζωής μας να βιώνουμε τη χαρά του να θέλουμε να είμαστε στο έλεος, τη συγνώμη και την αγάπη του Θεού λέγοντας το ψαλμό της μετάνοιας να μας ελεεί ο Θεός για τις αμαρτίες μας. Είναι η περίοδος που έχουμε την καθημερινή πρόσκληση να οδηγούμε τα βήματα μας στον Ιερό Ναό, για προσευχή, για το μυστήριο της εξομολόγησης και της Μετάληψης των Αχράντων Μυστηρίων.

Δ.Τ