Κυριακή των Βαΐων και ο Κύριος μας θριαμβευτικά εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα βλέποντας  να πλησιάζουν τα Πάθη Του. Τον πόνεσαν τα χτυπήματα, οι εμπτυσμοί, οι ειρωνείες, τα καρφιά. Πολύ τον πόνεσαν. Μα τα περίμενε.

Τα είχε όλα πει στους μαθητές Του. Αυτό που τον πλήγωσε όμως ισάξια, ηταν η αντινομία στις ψυχές των αγαπημένων του μαθητών. Ο Ιωάννης από την μια έπεφτε στο στήθος του δασκάλου και έδειχνε τρυφερά την αγάπη του και από την άλλη ζητούσε πρωτοκαθεδρία.

Ο Πέτρος έβγαλε το μαχαίρι να κόψει το αυτί του δούλου του αρχιερέα, αλλά από την άλλη φοβήθηκε την ομολογία τρεις φορές, όταν του ζητήθηκε. Ο Ιούδας δήθεν ενδιαφέρονταν  για τους πτωχούς, αλλά από την άλλη "πούλησε" τον ατίμητο. Ισάξια όμως θα πληγώνεται αυτή η καρδιά του αγαπημένου μας Ιησού και από τη δική μας αντινομία.

Έξι μέρες της εβδομάδας καταπατούμε το νόμο Του και την εβδόμη τον προσκυνούμε. 51 εβδομάδες τον χρόνο αναζητά Εκείνος "ανοικτές καρδιές" και την 52η εβδομάδα φωνάζουμε εμείς για τους κλειστούς Ναούς. Και εάν οι μαθητές είναι δικαιολογημένοι, γιατί ζούσαν προ της Πεντηκοστής, τι συμβαίνει με εμάς, που έχουμε Χάρη Αγίου Πνεύματος; Ας ευχηθούμε αυτή τη Μ.Εβδομάδα ο Θεός να βρει όντως μεγάλες καρδιές.

π.Σπ.Ρ.