Τι λὲς τώρα, ἐσύ, ἁμαρτωλέ, σ’ αὐτὸ τὸ θλιβερὸ θέαμα τοῦ Ἰησοῦ; Σκέπτεσαι ἄραγε, ὅτι ἡ δικὴ σου ἀγάπη ἀνάγκασε τὸν Ἰησοῦ ὄχι μόνο νὰ ὑποφέρη ἐκεῖνα τὰ βάσανα, πού πραγματικὰ τὰ ἑτοίμαζαν οἱ ἐχθροὶ Του, ἀλλὰ νὰ θέλη καὶ ὁ ἴδιος προβλέποντας τὰ παρόμοια βάσανα, νὰ βασανίση ἀπὸ πρῶτα Τὸν ἑαυτὸ Του; Σκέφτεσαι, ὅτι Αὐτὸς πού ἐπρόκειτο νὰ ξαλαφρώση τὰ βάσανα τῶν μαρτύρων μὲ μία παρηγοριὰ ὑπέροχη, τώρα ἐπιθυμεῖ μόνος Του καὶ ἐπιβαρύνει τὸν ἑαυτὸ Του μὲ τόσα βάσανα γιὰ τὴν δικὴ σου ἀγάπη;

Σκέφτεσαι, ὅτι ὁ Ἰησοῦς καὶ προτοῦ ἀκόμη ἔλθη ὁ καιρὸς τοῦ πάθους Του, θέλει καὶ πίνει μὲ τὸν φόβο καὶ μὲ τὴν ἀγωνία αὐτὸ τὸ πικρὸ ποτήρι τοῦ πάθους Του, χωρὶς νὰ γλυκάνη τὰ πάθη τῆς φύσεὼς Του οὔτε μὲ μία σταγόνα χαρὰς, γιὰ νὰ θεραπεύση τὰ πάθη τῆς δικῆς σου ἀνθρώπινης φύσης καὶ γιὰ νὰ ἐξαλείψη ἀπὸ σένα τελείως τοὺς κόπους, τοὺς ἱδρῶτες, τὶς λύπες, τὸν φόβο καὶ τὴν ἀγωνία τοῦ θανάτου;

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης