Κοινή και γνώριμη αίσθηση όλων μας στη σημερινή εποχή είναι τα κοινωνικά και προσωπικά μας αδιέξοδα που τυραννούν τη ζωή μας. Και όταν έρχονται περίοδοι σαν αυτή, όπου το «Χριστός Ανέστη» κυριαρχεί στα χείλη, προβάλλει σκληρό το ερώτημα: «Γιατί να μην  κυριαρχεί και στην καρδιά;».

Οι μέρες μας μπορούν να κυλούν χωρίς σκοπό. Ασήμαντα γεγονότα μπορούν να γεμίζουν τον χρόνο μας. Μια δίνη πραγμάτων χωρίς νόημα καταντάει να κάνει τελικά ανόητη την ίδια τη ζωή. Αίσθηση θανατίλας. «Νεκροί χωρίς τάφο» (Σαρτρ).

Τελικά ή δεν υπάρχει Θεός και τελειώνει το παραμύθι ή υπάρχει και Του αξίζουν όλα. Ή ο Χριστός δεν αναστήθηκε και όλα είναι μάταια. Η « ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται» .Που σημαίνει ότι μπορούμε να αναστηθούμε όλοι. Και οι νεκροί που είναι στα μνήματα και οι άλλοι «οι χωρίς τάφο νεκροί».

O Aργολίδος Νεκτάριος