Όταν κάνουμε λόγο για έναν Άγιο της Εκκλησίας, σε καμιά περίπτωση δεν αναφερόμαστε σε κάποιον άνθρωπο με υπερφυσικές δυνάμεις ή κάποια απόκοσμη μορφή που δεν έχει καμιά πραγματική σχέση με τη ζωή μας. Οι Άγιοι είναι άνθρωποι που με τη θέληση τους αποφάσισαν να θέσουν σαν προτεραιότητα τη σχέση τους με τον Θεό, κάνοντας σκοπό στη ζωή τους να καλλιεργούν αυτή τη σχέση με τη Χάρη του Θεού και αν το επιτρέψουν οι περιστάσεις να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμα. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η επιλογή τους δεν είναι μια εγωιστική πράξη ατομικής σωτηρίας αλλά γίνεται με κίνητρο την έκφραση αγάπης τόσο για τον Θεό όσο και για κάθε άνθρωπο.

Η αφιέρωση στο θείο θέλημα είναι πράξη εκκλησιαστική και αυτή έχει αντίκτυπο σε όλα τα λοιπά μέλη της Εκκλησίας πέρα από τοπικούς ή χρονικούς περιορισμούς. Συχνά στους βίους των Αγίων μας, ιδιαίτερα του παλιού καιρού, διαβάζουμε για ανθρώπους είτε με μεγάλη άσκηση, είτε με θαυμαστή υπομονή και καρτερία σε βασανιστήρια για το όνομα του Χριστού.Αυτά τα κατορθώματα αν τα εξετάσουμε επιφανειακά με τη σκέψη της εποχής μας, ίσως να τα θεωρήσουμε κάτι άσχετο και απόμακρο με τη ζωή μας. Αν το δούμε με αυτό τον τρόπο αδικούμε τους εαυτούς μας διότι στερούμαστε το παράδειγμα τους και τα προβλήματα που μας ταλανίζουν σήμερα στη εποχή μας, μας φαίνονται τραγικά αδιέξοδα.

Είναι άραγε τα πράγματα έτσι;Ας δούμε προσεκτικά το παράδειγμα ενός αγίου του ογδόου αιώνα και πως μπορεί να μιλήσει σήμερα στις καρδιές μας. Θα μιλήσουμε για τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο, ο οποίος ήταν Δούκας στον βυζαντινό στρατό. Απολάμβανε πολλές τιμές και δόξα, με πολλές ικανότητες και χαρίσματα. Στα πλαίσια των καθηκόντων του εστάλη μαζί με τους στρατιώτες του να καταστείλει μια εξέγερση κατά του Αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ του Ισαύρου. Η καρδιά του όμως ήταν δοσμένη στο ευαγγέλιο της Εκκλησίας του Χριστού και προβληματίστηκε για τους θανάτους συνανθρώπων του που προκαλούσε με το αξίωμα του. Σίγουρα τότε βρέθηκε αντιμέτωπος με πολλά ηθικά διλλήματα και ίσως να συλλογίστηκε αν με το αξίωμα του σώζει τόσο την ψυχή του όσο και εκείνη των συνανθρώπων του με τη δύναμη του ξίφους. Ξίφος ή Σταυρός; Αυτό το ερώτημα πιθανών να έθεσε στον εαυτό του. Αν δούμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας μπορούμε να θέσουμε και εμείς τον δικό μας προβληματισμό που μας ταλανίζει φέρνοντας στο προσκήνιο τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Τότε θα δούμε τις πύλες της Εκκλησίας, θα λογαριαστούμε με τις αμαρτίες μας και θα αφεθούμε στο Έλεος του Θεού. Η απόφαση σε κάθε περίπτωση για τον δρόμο που θα επιλέξουμε είναι δική μας. Για τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο η απάντηση ήταν ο Τίμιος Σταυρός του Ιησού Χριστού.

Αποφάσισε λοιπόν να παραιτηθεί από όλα τα αξιώματα του και επηρεάζοντας με τη Χάρη του Θεού τους στρατιώτες που είχε στις διαταγές του, αποσύρονται σε ένα ερημικό μέρος στα Βούνενα της Θεσσαλίας για ζήσουν με άσκηση, νηστεία και προσευχή τη ζωή της Εκκλησίας. Είναι πραγματικά απόφαση ζωής αιωνίου αυτή η επιλογή τους που προτίμησαν τη Βασιλεία του Θεού, την εκκλησιαστική ζωή εγκαταλείποντας όλα εγκόσμια.Με εμπνευστή και οδηγό τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο όλοι τους δέχθηκαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και αυτό αποδείχθηκε  από το μαρτυρικό τέλος τους ,αντέχοντας μέχρι τέλους όλα τα βασανιστήρια από τους Άβαρους που έκαναν επιδρομή στον τόπο της άσκησής τους. Τον Άγιο Νικόλαο τον βασάνισαν πιο πολύ απ’ όλους επειδή ήταν αξιωματικός. Προσπάθησαν με δόλο, υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή, να γίνει προδότης, να αλλάξει την πίστη του και να αρνηθεί τον Χριστό.

Ακολούθησαν φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος στον κορμό ενός δέντρου τον έδεσαν, τον λόγχευσαν με το κοντάρι του και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Άντεξε μέχρι τέλους γιατί του έδωσε ο Θεός αυτή τη Χάρη επειδή η καρδιά του φλέγονταν από αγάπη. Ο άνθρωπος εκείνος, ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος, άλλαξε προτεραιότητα στη ζωή του και η επιλογή του να σηκώσει τον Σταυρό του Χριστού έγινε παράδειγμα για όλους.  Το πιο σημαντικό που αξίζει να τονιστεί είναι ότι όποιο μέλος της Εκκλησίας επικαλεστεί τις πρεσβείες Του γίνεται το φάρμακο που θεραπεύει τόσο τις ψυχικές όσο και τις σωματικές ασθένειες μας. Του έδωσε ο Θεός ιαματική χάρη για όλους εμάς όπως επίσης και το θαύμα της αιματοβλυσίας από το δέντρα του τόπου του μαρτυρίου Του που αναβλύζουν το αίμα του ως φάρμακο για τις αμαρτίες μας και τις ασθένειες μας. Στεκόμαστε με ιερό δέος στη ζωή του και με τη χάρη του Θεού ας πάρουμε και εμείς τις δικές μας αποφάσεις.

Δημήτριος Τζαφέρης

Θεολόγος Λαμπαδάριος Ιερού Ναού μας