Άσκηση που γίνεται χωρίς χαρά και ταπείνωση είναι μια πικρή άσκηση. Και πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μας δεν παίρνουν τις αρχές που τους δώσαμε,γιατί δεν αγαπούν το Θεό,την Εκκλησία κ.τ.λ. Τα παιδιά μας ζύγισαν και είδαν ότι η άσκησή μας και η πνευματική μας ζωή δεν έχει χαρά και το έβαλαν στα πόδια. Είδαν ότι γίνεται εγωιστικά και το έβαλαν στα πόδια.

Τα παιδιά μας δεν αντέχουν τα ψέμματα όσο τα αντέχουμε εμείς.Θέλουν καθαρά πράγματα και θέλουν να χαίρονται τη ζωή τους. Έτσι, αναζητούν απεγνωσμένα να τους υποδείξουμε έναν τρόπο ζωής μέσα στην Εκκλησία, που να μπορεί ο άνθρωπος να ευχαριστηθεί αυτό που κάνει, όχι να αναστενάζη με βαρειά καρδιά και αφού κάνει θυσίες για κάποιον άλλον μετά να του στέλνη το λογαριασμό! Με λίγα λόγια, δε βρήκαν την Εκκλησία που θέλουν επειδή δεν τη βρήκαν στα πρόσωπά μας.. .."

π. Βασίλειος Θερμός