Η φετινή χρονιά υπήρξε και συνεχίζει να μοιάζει  αποκαλυπτική, οχι μόνο επειδή όλα αυτά τα σημεία έχουν κάτι απο αποκάλυψη, με επιδημίες, θανάτους, ταλαιπωρία και φόβο, αλλά κυρίως επειδή όσα κρύβαμε προσεκτικά  όλα αυτά τα χρόνια βγήκαν στη φόρα, σαν κουφάρι που βγήκε στην επιφάνεια της θάλασσας. Αποκαλύφθηκε λόγου χάρη η γύμνια των νοσοκομείων αλλά και ο αγώνας των γιατρών και νοσηλευτών να τα κρατήσουν ζωντανά (με ταπεινωμένες ΜΕΘ και ηρωικό προσωπικό). Αποκαλύφθηκε ότι η θέση των μέσων ενημέρωσης σε σχέση με την εκάστοτε εξουσία έχει προ πολλού πάψει να είναι απέναντι και είναι πλέον δίπλα (ανερυθρίαστα κρατιούνται χεράκι-χεράκι). Αποκαλύφθηκε ακόμα  η δύναμη της μειοψηφίας κυρίως στα αρνητικά: κι αν ακόμα οι πολλοί συμμορφώθηκαν σεβόμενοι το συνάνθρωπο, αρκούσε μια μικρή ομάδα ωχαδερφιστών για να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας.

Μα πιο πολύ αποκαλύφθηκε αυτό που χρόνια ακούμε ότι συμβαίνει αλλά κανένας μας δεν είχε παραδεχτεί για τον εαυτό του: ότι εδώ και πολύ καιρό –τόσο πολύ που έχει γίνει πια συνήθεια-τα Χριστούγεννα η φάτνη μας είναι άδεια! Μιλάμε για Χριστούγεννα και εννοούμε δέκα μπάλες πάνω σε ένα δέντρο, κάτι φωτάκια σε καράβια, κάτι κεριά σε σχήμα αγγέλου, ένα αστέρι φωτεινό που λάμπει γιορτινό δίνοντας χαρά μόνο στους λάτρεις των ζωδίων, κάτι χιονισμένα χωριουδάκια, κάτι μάγους που βολοδέρνουν αναζητώντας το τίποτα, κάτι αγελάδες, κάτι πρόβατάκια, κάτι γαϊδουράκια που φυσούν και ξεφυσούν για να ζεστάνουν το κενό... ο νεογέννητος Χριστός ούτε υπάρχει στο οπτικό μας πεδίο, ούτε αναφέρεται. Και όλα αυτά δε συμβαίνουν σε όσους γενναία και ξεκάθαρα έχουν ήδη δηλώσει ότι η Χριστουγεννιάτικη γιορτή δεν συμβαδίζει με τα πιστεύω τους. Αυτά τα παλαβά συμβαίνουν σε όσους δηλώνουμε πίστη στον Ιησού που υποτίθεται ότι γεννήθηκε σε φάτνη για να μας διδάξει από την πρώτη στιγμή την ταπείνωση και την αγάπη ως τη θυσία!