Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα… εμείς μπορεί να το ξεχνάμε, αλλά κάποιες πόλεις έχουν μπεί για τα καλά στο κλίμα των εορτών, έχουν φορέσει τα γιορτινά τους…!Η κάθε πόλη, επιφυλάσσει μιά μεγαλοπρεπή υποδοχή στα Χριστούγεννα… τα γιορτάζει με το δικό της τρόπο… γίνεται πόλη του φωτός!Κάθε φορά που πλησιάζουν οι μέρες για τα Χριστούγεννα, με πιάνει μιά ανεξήγητη προσμονή, λές και είμαι ακόμη δέκα χρόνων…!

Κάθε χρόνο είχα την ίδια λαχτάρα… την ίδια χαρά… και όλα αυτά γιατί;… μήπως, για το στολισμένο δέντρο στο σαλόνι;… τα πολύχρωμα λαμπιόνια στις βεράντες;… τα μοσχοβολιστά γλυκά και τα χαριτωμένα παιδάκια που λένε τα κάλαντα;…Αυτά, όμως, τα ένιωθα κάθε φορά, εκτός από τα τελευταία χρόνια, που ξαφνικά κάτι άλλαξε…!Δέν είναι ότι, δε χαίρομαι, όχι-όχι φίλοι μου, όχι!… μέσα μου συνυπάρχουν περίεργα ο ενθουσιασμός με το φόβο… η μελαγχολία με τον προβληματισμό…!Λίγο πρίν τις γιορτές στολίζουμε το δέντρο… στολίζουμε το σπίτι με λογιών-λογιών μπάλες, γιρλάντες, κορδέλες και ένα σωρό άλλα μπιχλιμπίδια…!Μερικές, όμως, οικογένειες, θα στολίσουν “λυπημένο” δέντρο και όλοι ξέρουμε γιατί… ίσως, να μη στολίσουν καθόλου, γιατί, ίσως, να μην έχουν σπίτι να το βάλουν…!!!

Ένα όμορφο, πολύχρωμο κουτάκι, με κόκκινη κορδέλα για δώρο, όλοι το θέλουμε…!Εμείς, όμως, ίσως,νά μην μπορούμε να προσφέρουμε, γιατί τα δώρα πλέον, δεν τα σηκώνει η τσέπη μας, είναι πολυέξοδα… είναι είδος πολυτελείας…!Έφτασαν τα Χριστούγεννα…!Πόσοι κατανοούν, πραγματικά το γεγονός;…Πόσοι διδάσκονται και βιώνουν την ευσπλαχνία;…Πόσοι φωτίζονται πραγματικά;…Τά εκκοσμικευμένα Χριστούγεννα, γιορτάζουν το γεγονός με πολλά τεχνιτά φώτα… άλλα έντονα, άλλα χαμηλά… και άλλα με ποικίλους χρωματισμούς τονισμένα…! Τελικά, ποιός είναι ο λόγος που το φώς κυριαρχεί παντού, έστω και με ποικίλους και τεχνιτούς τρόπους δοσμένο;Ο φωτισμός που βλέπουμε δεξιά και αριστερά, είναι η μεγάλη επιθυμία του κάθε ανθρώπου να ανακαλύψει “τό Φώς το της γνώσεως”…Αυτό το Αληθινό το Φώς, που θα καταυγάσει τα όποια σκοτάδια, γιά νά καταφέρει να βιώσει την αλήθεια, που κάθε χρόνο προβάλλουν τά Χριστούγενα.

Μιά αλήθεια που την προσπερνάμε, καθώς παραμένουμε κολλημένοι στα εξωτερικά χαρακτηριστικά της εορτής, στα στολίδια, τα δώρα και τα διακοσμητικά, επειδή αυτά έλκουν και εντυπωσιάζουν…!Αυτός ο φωτισμός, όμως, δεν είναι το Φώς…! μας είναι λιγοστός, ίσως, γιατί δεν έχουμε καταλάβει το νόημα της εορτής, το πως θα προσεγγίσουμε ή θα ζήσουμε την εορτή…!Συνήθως, φωτίζουμε το σπίτι και όχι την ψυχή μας…!Στολίζουμε το σπίτι μας και η ψυχή μας, είναι γεμάτη σκουπίδια…!Στρώνουμε πλούσια εορταστικά τραπέζια και περιφρονούμε το δικό Του Τραπέζι, τη Θεία Κοινωνία…!!!“Βηθλεέμ ετοιμάζου…” εσύ μονάχα το ακούς… εμάς, άσε μας… “αγρόν ηγόρασα”…!!!Γιορτάζουμε την Χριστού γέννα, και από όλα απουσιάζει ο Χριστός… αρκεί να περάσουμε εμείς καλά…!!!!!! Τι τραγική αντινομία;… Θά περάσουν τα Χριστούγεννα, όπως τόσα και τόσα, και ο Χριστός θα παραμείνει ξένος στην καρδιά μας…!!!“Δός μοι τούτον τον ξένον…”Ο ᾿Ιωσήφ, φίλοι μου, ο σεμνός εκείνος βουλευτής και κρυφός μαθητής από την Αριμαθαία, κοιτάζοντας με θαυμασμό και δέος τα φοβερά αυτά σημεία, έρχεται μπρός στον Πιλάτο για το ύστατο χρέος, ικετεύοντάς τον θερμά λέγοντας:“Σέ ικετεύω… δός μου τούτον τον ξένο… δός μου ετούτον τον νεκρό, που βλέπω σταυρωμένο… οι άνθρωποι, σαν ξένο βρέφος τον δέχτηκαν στον κόσμο… σαν ξένο τον θανάτωσαν, γιατί;… γιατί τον εμίσησαν… Άρχοντα, δός μου τούτον τον ξένο… Εκείνον που ευεργέτησε τον κάθε πονεμένο… Εκείνον που αγκάλιασε κάθε φτωχό και ξένο…
Δός μου τούτον τον ξένο, πού, σαν ξένος, δεν είχε που να γείρει το κεφάλι του…”Γεννήθηκε και έζησε σαν ξένος…Ξένος ο Χριστός;…Ναί, φίλοι μου, ξένος!!!

Σαν ξένος ήλθε ο Χριστός στη γή… όταν γεννήθηκε, δεν φιλοξενήθηκε από ανθρώπους σε κάποιο συγγενικό ή φιλικό σπίτι, αλλά σ᾿ ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ… κούνια Του, έγινε ένα παχνί αλόγων ζώων!… Αμέσως, αναγκάσθηκε να ξενιτευθεί, για να γλυτώσει από τη θηριωδία του βρεφοκτόνου Ηρώδου… και σαν ξένος κατοίκησε στην ξένη γή της Αιγύπτου…!Αργότερα, οι Εβραίοι, του έδωσαν να πιεί του Πάθους το ποτήρι…Ξένος ακόμη και ο τάφος, που δέχθηκε το καταπληγωμένο σώμα Του, διότι δεν ανήκε σε Αυτόν…!!!Καί όμως, αυτός ο τόσο ξένος, γνωρίζει να ξενίζει, να φιλοξενεί με αγάπη… να φιλοξενεί, όλους τους ανθρώπους, που η αμαρτία τους αποξένωσε από τη χάρη του Θεού…!Πού τους φιλοξενεί;Στό ιδιόκτητο ξενοδοχείο Του…! το ξενοδοχείο αυτό, είναι η Εκκλησία Του, την οποία απέκτησε με το ίδιο Του το αίμα…!!!

Τά Χριστούγεννα, φίλοι μου, ήρθαν… ας αναθεωρήσουμε τη ζωή μας… ας κάνουμε μιά αυτοκριτική… ας ετοιμάσουμε τη φάτνη της καρδιάς μας με τη μετάνοια, ώστε να γεννηθεί ο Χριστός, όχι σαν ξένο βρέφος…! γιατί, όσες φορές και αν εορτάσουμε τα Χριστούγεννα, αν δεν γεννηθεί ο Χριστός στην καρδιά μας, πιό το όφελος;…

Αυτές τις μέρες ανταλλάσσουμε, μεταξύ μας, δώρα…Ο Χριστός, για τη γέννησή Του, ζητά από εμάς ένα δώρο… ένα δώρο που δεν στοιχίζει… αυτό που ζήτησε και από τον Άγιο Ιερώνυμο, όταν του είπε: “Ιερώνυμε, δώσε μου τις αμαρτίες σου, για να τις ξεπλύνω με το αίμα μου”…!!!

Στοχαστής
Πηγή: theomitoros.blogspot.com