Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της πινελιάς και να ξεχνάς τον πίνακα;
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της βελονιάς και να ξεχνάς το κέντημα;
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του άστρου και να ξεχνάς τον ουρανό;
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του δέντρου και να ξεχνάς το δάσος;
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της στιγμής και να ξεχνάς την ιστορία;
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της κακίας και να ξεχνάς την καλοσύνη;
Να εγκλωβίζεσαι στην αίσθηση του Χειμώνα και να ξεχνάς την Άνοιξη;
Να εγκλωβίζεσαι σ’όσα ελάχιστα ξέρεις και να ξεχνάς την απεραντοσύνη της Γνώσης;
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της ύπαρξης και να ξεχνάς τον
θάνατο;

Τέλος, για κάποιους λίγους »τρελούς»…

Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του θανάτου και να ξεχνάς την Ανάσταση;

Αργυρώ Θεοφανίδου

Πηγή:Ηλιαχτίδα