Ναι, έτσι -θαρρώ- αξίζει να είμαστε. Η ύπαρξή μας όλη ένα παράθυρο. Να μπορούμε να βλέπουμε. Να βλέπουμε τον Θεό, τον συνάνθρωπό μας, τη φύση την πανέμορφη.

Ένα παράθυρο που να μπορεί να κλείνει όταν θα λυσσομανούν οι άνεμοι των παθών, των κακών, των πειρασμών.Μα κι ένα παράθυρο που να μπορεί ν'ανοίγει για να χωρέσει μια ψυχή που θα θέλει να ξαποστάσει, έναν αδερφό/ή μας που θα θέλει απλά μια καλημέρα.

Ένα παράθυρο που να είναι διέξοδος προς τον ουρανό.Έτσι -θαρρώ- αξίζει να είμαστε.Συγχώρα με. Να εύχεσαι.

Πηγή: aoratigonia.blogspot.com