«Μέσα στην όμορφη αυτή ατμόσφαιρα της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου εορτάζουμε όλοι μαζί την εορτή της Παναγίας μας   που είναι μία γιορτή, η οποία κατ’ εξοχήν δίνει ελπίδα στους απελπισμένους, δίνει δύναμη στους αδύναμους, δίνει βοήθεια στους αβοηθήτους, παρέχει συντροφιά στους μόνους, στους μοναχικούς ανθρώπους.Η Παναγία μας φανερώνει με την κίνησή της ότι «τὸν κόσμον οὐ κατέλιπε», δεν μας εγκατέλειψε η Παναγία μας, αλλά αντίθετα η μετάσταση Της στους ουρανούς, που την πήρανε στα χέρια τους ουσιαστικά οι άγγελοι, οι άγιοι απόστολοι, όλα τα τάγματα των αγγέλων και αρχαγγέλων, η παρουσία της στο θόλο του ουρανού και η μεσιτεία της, καθώς είναι «ἀεί μεσιτεύουσα», έχει αμετάθετη μεσιτεία, η μεσιτεία της Παναγίας μας δεν ανακαλείται, είναι διαρκής, μόνιμη για όλους εμάς, αποτελεί για μας το μεγαλύτερο στήριγμα στη ζωή μας, γιατί έχουμε πάρα πολλά προβλήματα, δεν υπάρχει σπίτι, δεν υπάρχει οικογένεια, που να μην έχει βάσανα, που να μην έχει δυσκολίες.

Κάθε άνθρωπος κουβαλάει ένα μεγάλο σταυρό, που είναι ο ίδιος του εαυτός. Ο μεγαλύτερος σταυρός, που κουβαλάει κάθε άνθρωπος είναι ο εαυτός του, είναι τα αμαρτήματά μας, είναι τα ελαττώματά μας, είναι οι αδυναμίες μας, είναι οι μειονεξίες μας. Τα σοβαρότερα προβλήματα της ζωής μας δεν είναι τα εξωτερικά προβλήματα.Νομίζουμε πολλές φορές ότι ας πούμε το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η υγεία ή το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η μοναξιά ή το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη οικονομικών πόρων. Ασφαλώς είναι μεγάλα προβλήματα, κανείς δεν αντιλέγει και κανείς δεν τα υποτιμά και η Εκκλησία μας μεριμνά και γι αυτά, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι όταν δεν μετανοούμε, όταν δεν αλλάζουμε, όταν δεν έχουμε διάθεση να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας, όταν δεν κάνουμε αυτοκριτική, όταν δεν προχωρούμε σε αυτό-εξέταση και αυτογνωσία, η όποια αυτογνωσία ακόμη και από την εποχή των αρχαίων μας Ελλήνων προγόνων αποτελούσε ύψιστη μορφή αρετής με κορυφαία έκφραση το Σωκράτη και άλλους σοφούς.

«Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» κήρυττε ευθαρσώς και ομολογούσε ο Σωκράτης.Πόσοι άνθρωποι από μας μπορούν να το ομολογήσουν αυτό με ειλικρίνεια, όταν κάνουμε συνέχεια τους έξυπνους, όταν νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα, όταν έχουμε άποψη για όλα τα ζητήματα, όταν θέλουμε να κάνουμε απόλυτο κουμάντο στα παιδιά μας, στους γονείς μας, στους συγγενείς μας, στη σύζυγό μας, στο σύζυγό μας, ξεχνώντας ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα, έχει το δικό του τρόπο, έχει τις δικές του δυνατότητες, τις δικές του δυνάμεις.

Είναι μεγάλο πρόβλημα ο εαυτός μας αλλά συγχρόνως ενώ είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό και το οποίο λύνεται πιο εύκολα με την εξομολόγηση και τη μετάνοια, με τη Θεία Ευχαριστία, με τη μυστηριακή ζωή, με την πρεσβεία της Παναγίας μας.Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος είναι αγωνιστής, πραγματικός και ειλικρινής, ο οποίος να μην αναζητά βοήθεια στον αγώνα του από την Παναγία. Άλλωστε είναι πολύ συγκινητικό και πολύ όμορφο το γεγονός ότι ακόμα και άνθρωποι, οι οποίοι ως χαρακτήρες είναι ζωηροί, είναι επιρρεπείς στην ασέβεια αν μπορούσα να το πω έτσι, σε έναν πιο απομακρυσμένο τρόπο ζωής από τη ζωή της Εκκλησίας μας, παρά ταύτα ακόμη και αυτοί φαίνονται σκληροί, που φαίνονται υβριστές, που φαίνονται δήθεν άθεοι, που φαίνονται αρνητές και αμφισβητίες, τους ακούμε στη δυσκολία να αναφωνούν: «Παναγία μου βοήθησε με, βοήθα Παναγία μου, που είσαι Παναγία μου».

Είναι η καταφυγή μας η Παναγία μας και για αυτό θέλω να σας παρακαλέσω αυτό να μην το ξεχάσετε ποτέ, να μην το βγάλετε ποτέ μέσα από την καρδιά σας! Μπορεί να έχουμε στη ζωή μας πολλά σκαμπανεβάσματα, μεταπτώσεις, τα πάνω μας και τα κάτω μας, δεν είναι μία ευθεία γραμμή η ζωή μας.Έρχονται δυσκολίες, έρχονται δοκιμασίες, απογοητεύσεις, μας πληγώνουν συμπεριφορές, καταστάσεις, έρχονται απρόσμενα πράγματα, διαψεύσεις που δεν τα περιμέναμε, που δε τα θέλαμε, έξω από τα σχέδιά μας και τα όνειρά μας αλλά να μην χάσουμε εμείς το νήμα της ζωής το οποίο είναι η σχέση μας με την Παναγία.

Όποιος κρατά ζωντανή την αγάπη του προς την Παναγία κρατά ανοιχτό το δίαυλο επικοινωνίας με το Σωτήρα Χριστό, γι΄ αυτό τόσο ωραία ψέλνουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία: «Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ σῶσον ἡμᾶς».Ο Σωτήρας Χριστός μας σώζει, δε μας σώζει η Παναγία μας. Ο Σωτήρας Χριστός μας σώζει, αλλά με τις πρεσβείες της Παναγίας μας. Αυτό έρχεται να μας διδάξει και κάτι άλλο που το έχουμε αμελήσει. Νομίζουμε στη ζωή μας ότι μπορούμε τα πάντα να τα καταφέρουμε μόνοι μας και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος, η μεγαλύτερη απάτη».

O Φθιώτιδος Συμεών